Ölmek için çırpınan melekler
tanıdım.
Görmeseydim, duymasaydım,
yaşamasaydın diyenleri, güneşi inkâr edip karanlığa gömülenleri tanıdım.
Haykırışlarını dinledim.
Ansızın bağırmaya başlayanların sessiz çığlıklarını dinledim.
Yürüyüşlerini seyrettim.
Karanlık dünyalarında renkleri çözenlerin yollarını izledim.
Acılarını, zevklerini
hissettim. Bilmedikleri, paylaşamadıkları duygularını kalbimde yaşamayı bildim.
Yaşamın boşluğuna düşmüş,
yolun sonunu bilmeden gidenlerin hep omuzlarında olan meleklerin, yazmakla
yetinenlerini ve suret kazananlarını tanıdım.
Karanlık çökmüştü yine bu sahil
kasabasına, yollarda ne bir insan ne bir canlı varlığa rastlıyordu. Yürürken
sahile doğru yıldızlardan başka eşlik eden yoktu.
Bankta oturup bu koy üzerine
kurulmuş şehirlerin ışıklarını seyrede dururken melekler konuşmaya başladı. Sağ
tarafındaki melek kulağına bir şeyler fısıldıyordu. Bu sözler bu itamlar ne
güzeldi. Sol yanından bir haykırış duydu korktu etrafına baktı kimseyi
göremeyince tekrar manzaraya karşı duygulara daldı. O haykırış tekrar kulağına
ilişti bu ses nereden geliyordu, kim vardı orada, ne istiyordu, nasıl yardım
edebilirdi, etrafında o sesin sahibine bakındı. Kimse yoktu. Sağ kulağına
fısıldandı yine melek, sesin kime ait olduğundan bahsediyordu.
Sol tarafına dönmüş meleğe ne
olduğunu soruyor, meleğin derdini dinlemek istiyordu ama o kalbine oturmuş
sadece ağlıyordu. Sol yanında bir şeylerin eksikliğini yaşadı o an.
Kalbine baktı ve kalbindeki
boşluğu seyretti. Sevginin, zevkin bulunması gereken o arazi bomboştu. Kör
olmuştu melek göremiyordu, ondan ağlıyordu. Sen göremediğin duygular için
ağlıyorsun, ben o arazideki boşluğu da görüyorum senin kör olmana sebep
duyguların kapladığı siyahlığı da sen hissedemediğin için ağlıyorsun ben
kalbimin her atışında o siyah noktaların vermiş olduğu acıyı tadıyorum diye
söylendi meleğe.
Sağ yanı yalnız bırakmadı yine
manzaranın güzelliğinden bahsediyor başka şeylerle avutmaya çalışıyordu. Sağındaki
meleğe;
Hakikati bilmek istiyorum
Seni okumak anlamak istiyorum
Kimsesizliğime çare bulacak
Derdi vereni devası ile istiyorum
Sessiz çığlıklar gittikçe büyüyor
kulağını tırmalıyordu. Artık dayanamayacak göz yaşlarıyla meleğe eşlik etmeye
başladı.
Yanan gönlüm yanmasın
Acıyan kalbim atmasın
Kanayan yarama merhem
Kabuk bağlayacaksa bağlamasın
Bir şeylerden bahsediyorsun
güzelliklerden, sağdaki melek solumu dinlemiyorsun, kanayan yaraları hiç
görmüyorsun diye söylendi.
Halime bakıp sorma bana
İyilik olsun diye yaranma
Git beni de al ve git
Yanımda sıcaklığın olmayacaksa
Mutluluklardan bahseden melek tüm
güzellikleri yanına alıp gitmişti.
Gözelerimi açtığımda bir gülüş
Varsa yoksa hayal ve düş
Rüyalarda karanlığa gömüldü
İyisi unutmak için yollara düş
Banktan sessizce ayrılmanın vakti
gelmişti ama sessiz çığlıklar kalbinde her zaman ona eşlik edecekti.
Soldaki melek yaşanan
hayatın acı gerçekleridir. Sağdaki melekse yaşamın sunduğu güzelliklerdir.
Yaşam bizlere her zaman
güzellikleri sunar fakat hayatın yaşanmış gerçekleri kötülüklerden ve olumsuz
olaylardan kör olur yaşamın güzelliklerini göremez.
Yorumlar
Gayet güzel yüreğine sağlık akıcı bir yazı ve okurken sıkmıyor.
YanıtlayınSil