Abdul Arif Kerim ÇALIŞKANÖlmek için çırpınan melekler tanıdım.
Görmeseydim, duymasaydım, yaşamasaydın diyenleri, güneşi inkâr edip karanlığa gömülenleri tanıdım.
Haykırışlarını dinledim. Ansızın bağırmaya başlayanların sessiz çığlıklarını dinledim.
Yürüyüşlerini seyrettim. Karanlık dünyalarında renkleri çözenlerin yollarını izledim.
Acılarını, zevklerini hissettim. Bilmedikleri, paylaşamadıkları duygularını kalbimde yaşamayı bildim.
Yaşamın boşluğuna düşmüş, yolun sonunu bilmeden gidenlerin hep omuzlarında olan meleklerin, yazmakla yetinenlerini ve suret kazananlarını tanıdım.
Karanlık çökmüştü yine bu sahil kasabasına, yollarda ne bir insan ne bir canlı varlığa rastlıyordu. Yürürken sahile doğru yıldızlardan başka eşlik eden yoktu.
Bankta oturup bu koy üzerine kurulmuş şehirlerin ışıklarını seyrede dururken melekler konuşmaya başladı. Sağ tarafındaki melek kulağına bir şeyler fısıldıyordu. Bu sözler bu itamlar ne güzeldi. Sol yanından bir haykırış duydu korktu etrafına baktı kimseyi göremeyince tekrar manzaraya karşı duygulara daldı. O haykırış tekrar kulağına ilişti bu ses nereden geliyordu, kim vardı orada, ne istiyordu, nasıl yardım edebilirdi, etrafında o sesin sahibine bakındı. Kimse yoktu. Sağ kulağına fısıldandı yine melek, sesin kime ait olduğundan bahsediyordu.
Sol tarafına dönmüş meleğe ne olduğunu soruyor, meleğin derdini dinlemek istiyordu ama o kalbine oturmuş sadece ağlıyordu. Sol yanında bir şeylerin eksikliğini yaşadı o an.
Kalbine baktı ve kalbindeki boşluğu seyretti. Sevginin, zevkin bulunması gereken o arazi bomboştu. Kör olmuştu melek göremiyordu, ondan ağlıyordu. Sen göremediğin duygular için ağlıyorsun, ben o arazideki boşluğu da görüyorum senin kör olmana sebep duyguların kapladığı siyahlığı da sen hissedemediğin için ağlıyorsun ben kalbimin her atışında o siyah noktaların vermiş olduğu acıyı tadıyorum diye söylendi meleğe.
Sağ yanı yalnız bırakmadı yine manzaranın güzelliğinden bahsediyor başka şeylerle avutmaya çalışıyordu. Sağındaki meleğe;
Hakikati bilmek istiyorum
Seni okumak anlamak istiyorum
Kimsesizliğime çare bulacak
Derdi vereni devası ile istiyorum
Sessiz çığlıklar gittikçe büyüyor kulağını tırmalıyordu. Artık dayanamayacak göz yaşlarıyla meleğe eşlik etmeye başladı.
Yanan gönlüm yanmasın
Acıyan kalbim atmasın
Kanayan yarama merhem
Kabuk bağlayacaksa bağlamasın
Bir şeylerden bahsediyorsun güzelliklerden, sağdaki melek solumu dinlemiyorsun, kanayan yaraları hiç görmüyorsun diye söylendi.
Halime bakıp sorma bana
İyilik olsun diye yaranma
Git beni de al ve git
Yanımda sıcaklığın olmayacaksa
Mutluluklardan bahseden melek tüm güzellikleri yanına alıp gitmişti.
Gözelerimi açtığımda bir gülüş
Varsa yoksa hayal ve düş
Rüyalarda karanlığa gömüldü
İyisi unutmak için yollara düş
Banktan sessizce ayrılmanın vakti gelmişti ama sessiz çığlıklar kalbinde her zaman ona eşlik edecekti.
Soldaki melek yaşanan hayatın acı gerçekleridir. Sağdaki melekse yaşamın sunduğu güzelliklerdir.
Yaşam bizlere her zaman güzellikleri sunar fakat hayatın yaşanmış gerçekleri kötülüklerden ve olumsuz olaylardan kör olur yaşamın güzelliklerini göremez.
