anılar

Sırtlandığımız Çuvalların İçinde Patates Olmak

Bazen bir yazı, bazen önünden geçtiğiniz bir dükkân, sokakta bir delikanlı, belki de bir parkta armağan ediliyor dilinize dolanan mahur beste ve anılara dalıp gidiyoruz.

Unutmamak için kazıyorsunuz heceleri tek tek hafızanızın atıl kenarlarına, oraları canlandırarak ve o atıl kalmış köşelerdeki acı tatlı tüm manaları, anıları ayağa kaldırarak ve durakalıyorsunuz biran … sanki sonsuzluk gibi gelen o kısa zaman dilimde donakalıyorsunuz, bazen yolun ortasında, bazen bir iş yerinin önünde veya bir yazıyı okurken… dalıyorsunuz zamandan arda kalan hatıralara, evet, o atıl kalmış köşelerde ne nice anlar saklıdır, ne anlatmaya kıyamadığınız anılar, ne de adını anmak istemediniz günler, belki haftalar, belki aylar, belki yıllar saklıdır o köşelerde, belki imkan olsa bir bilgisayar hard diski gibi yakıp silmek, belki yağmurda ıslanıp mürekkebin aktığı bir kağıttaki yazılmışlar gibi okunmaz, yanan bir odun parçasının külleri gibi savrulup, belki okyanusun derinliklerinde bir hatırat gibi ulaşılmaz olsun istersiniz. Ama olmaz! Bir kendini bilmez şairin yazdığı birkaç dize canlandırır tüm anıları ve patates döker gibi çuvalı savurur önünüze…

Bitmeyen Gece

Bir sigara…
Bir sigara daha…
Sabahın yüzü gözüktü bir sigara daha…
Ellerim soğuk ve terli bir sigara daha…
Bitmeyen gece,
Sonsuzlukla yarışıyor,
Tik tak, tik tak,
Saliseleri hissettim rüzgar tenime değdiğinde
Deniz sanki mor, sanki kızıl, nasıl söylesem
Sanki biraz sen
Ve gece bitmeyen gece
Hava ısındıkça ısınıyor sanki her nefeste
Bir şey sigara dumanına eşlik ediyor yüreğimde
Bir şey mi eksik yoksa tamamlanmayı mı bekliyor
Meçhul
Bir nefes daha
Sandalyenin bacakları mı titriyor
Yoksa ben mi üşüdüm
Bitmeyen gece ve yıldızlar
Öpüyorlar alnımdan uyursam heyecanı kaçar
Tik tak, tik tak
Nerede nasıl hangi yatakta ve hangi rüyada
Tik tak, tik tak
Bitmeyen gece ve yıldızlar


Biran; Güzel gözleri, saçları, elleri, dudakları ve nice güzel halleri, fırtınalar öpüyorlar alnından, tüm bilim insanlarını toplayıp fizik kanunlarını yeni baştan yazman gerek. Onu ve seni yeni baştan var etmen gerek.

Heceler sek sek oynuyorlar aklımda,
Hiçbiri varamadı, bir türlü sekize,;
Bakma aklım başımda,
Yüz yıl dursan karşımda,
Varamaz lisan-ı hal dudağa.

Eriyip tükenen nefesin, sabahın kırağısı çöktü sanki o an üstüne tik tak, tik tak. Zaman…

Öylece kalırsın orada ayaklarının ucuna baka kalarak, gücün yetmez kaldırmaya başını, cesaretse ilk fırsatta seni terk eden sevdiğin, yakının gibi kaçmıştır oradan, bakamazsın…. Bakamazsın ama o koca çuval omuzlarında durur da ah etmezsin, edemezsin belki de, bir söz hatırlıyorum “tarlayı süren öküzün sesi çıkmazda arkasında kağnı inler durur” öyle ya koca yükleri taşır da insan sesi çıkmaz ama ufak bir olayda köpürür, hani bir söz var hani “nehri aşarda derede boğulur” diye aynen öyle de bir sürü derdi omuzlarında taşır, taşır da sesi çıkmaz da bir iki dizede boğulur, boğulur insan.

Hayaller, anılar hepsi etrafında yıldızlar gibi döner de güler sana. Güler sana.

Patatesler etrafta, hepsi bir yana kaçışırcasına yuvarlanırken arkadan melodi dur gitme diye sesleniyor adeta, satıcı durur mu, patatesleri kovalarda durur ve tek tek yakalar çok ihtiyaç varmışçasına getirir, çuval yükün mahiyetinden bezmiş olsa gerek ilk fırsatta yerlere serilmiştir, sarhoşlamıştır, rüzgâr ne yana esse o yana savrulur ama kaçamaz hiçbiri kaderinden, yine patatesler girer çuvala omuza çıkmak niyetiyle ve müzik durur, adam yola koyulur yaşamaya devam etmek için, bir başka hikayede kendisinin de bir patates olduğunu anımsayarak.

Patateste tatlı bir kök bitkidir ancak kimse onu tatlı olarak sofrada görmek istemez. Şeker deposu bu besini tuza basıp tatlılığından eser kalmadığında tüketirler. Patatesler… ne kadar çoklar değil mi? Şekeri yükseltirlerde tadını alamazsın. Gizli düşman gibi içinde bir silah barındırırlar.

Patetes anıları tarlasında, bir patates oluyoruz, farkında olmadan sistemin içinde çürüyüp gidiyoruz. Bu yüzden, belki de biz öğrenmeliyiz. Belki de biz sevmemeliyiz.

Sevmemeliyiz

Gün alır sessiz, büyür yanımda
Her adım, her anımda
Gün olur sensiz
Utanıp olmaktan
Bilerek yanarım aslında

Güler bana

Ağladığım gece yarısı
İnsanlığın garip sancısı
Belki de biz
Öğrenmeliyiz
Belki de biz
Sevmemeliyiz

Her şeyi gören sen
Göremedin mi beni?
Her şeyi duyan sen
Duyamadın mı beni?
Her şeyi bulduysan
Bulamadın mı beni?
Her şeyi bilen sen
Bilemedin bir beni!

Belki de biz
Öğrenmeliyiz
Belki de biz
Sevmemeliyiz

Demlenir içim kendim olmaktan
Süzerek yaşarım aslında
Gün olur sensiz
Utanıp olmaktan
Bilerek yanarım aslında

Güler bana

Sena Şener

Abdul Arif Kerim ÇALIŞKAN

Dünyayı kelimelerle ifade etmeye başladığımdan beridir harflerle hemhal biriyim. Mekatronik temelli eğitim hayatımın perspektifinden ağaçların, çiçeklerin, hayvanların mekanizmalarını çözmek üzere tefekkür etmekteyim.

Haberdar Olun

Instagram

Instagram has returned empty data. Please authorize your Instagram account in the plugin settings .