Umudun tükendiği anda öldün
Vazgeçmeden sarıldığın hayallerin
Yıkıntılar altında kaldın parçalandın
Elveda etti sana umutların o anda öldün
Ruhun çıkmak istedi bedenden terk etmek istedi
Direnişteki vücudu hiç beğenmedi kaçmak istedi
Hayallerin tükendiğinde öldün
Sımsıkı sarıldığın ağaçlar kesildiğinde öldün
Kırılan her dalın çıtırtısında tükendin
Eksik kalan duygulara ilaç bulamazdın
Umudunu parçaladılar
Benliğini sarstılar
Ümitlerini çaldılar
Derdine dermanı sakladılar
Eksikliğini gideremediğin anda öldün
Yağan yağmur alevlendirdiğinde seni
İçtiğin su körüklediğinde ateşini öldün
Bir bedenin taşıyacağı yük belliydi
Sen fazlasını istedin hep daha fazla
Ezildin altından kalkamadığında öldün
Son bir umut onu beklediğinde öldün
