Şiir

Uykusuz Gecelerim

Gecenin karanlığında,
Bulutlarda yalnız bıraktı mı Ay’ı?
Düşünürken yalnızlığı,
Ağlamaklı mı gözlerin?
Bilmiyorum uykusuz mu gecelerin?

Yok mu bir söz çıkıp gelse gökten!
İlişse tüm benliğime,
Doyursa, silip atsa pasımı,
Kararmasa yine kalbim,
Seninde uykusuz mu gecelerin?

Gecenin ayazında sende çıktın mı balkona? …
Sokakların sessizliğinde hissettin mi beni? …
Gördün mü pencerenin önünde?
Bilmiyorum uykusuz mu gecelerin?

Seher vaktinin ayazıyla donduğumda…
“Uykusuz gecelerim”
Yıldızların gün ışığına hapsoluşuna…
“Uykusuz gecelerim”
Yanan son sigaramın dumanında…
“Uykusuz gecelerim”
Sabah ezanının sesiyle günün uyanışına…
“Uykusuz gecelerim”
Seninde uykusuz mu gecelerin?

Ağaçtan düşen son yaprakta,
Rüzgarın şiddeti ile savrulur.
Sanatsız kalan ağaçta,
Sabahın ayazında kavrulur.
Bilmiyorum uykusuz mu gecelerin?

Belkide bitmiştir sonbahar.
Kar düşmüştür yapraklara, çürümüştür.
Her bastığımda çıtırdar beyazlar,
İki ayak izi yalnızlığıyla…
Seninde uykusuz mu gecelerin?

Belki baksan görürdün.
Gün karardığında,
Yıldızların arasından göründüm.
Bilmiyorum uykusuz mu gecelerin?

Seninde uykusuz mu gecelerin?
Bilmiyorum uykusuz mu gecelerin?
Her gece uykusuz gecelerim.

01.01.2017

İlgili Makaleler

Hey merhaba 👋 ben Arif
Tanıştığımıza memnun oldum.

Her ay, gelen kutunuza harika içerikler almak için kaydolun.

İstenmeyen posta göndermiyoruz! Daha fazla bilgi için gizlilik politikamızı okuyun.

Abdul Arif Kerim ÇALIŞKAN

Dünyayı kelimelerle ifade etmeye başladığımdan beridir harflerle hemhal biriyim. Mekatronik temelli eğitim hayatımın perspektifinden ağaçların, çiçeklerin, hayvanların mekanizmalarını çözmek üzere tefekkür etmekteyim.

İlgili Makaleler

6 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu