Köşe Yazısı

Korktuğum ve Kaçtığım Gece, Bir Başkayım Bu Günlerde [3]

Serinin üçüncü yazısı ve tam iki yıldan biraz daha fazla bir süre sonra.

Evet bir başkayım bu günlerde…

Ateş çemberine düşmüş memleketim, katledilen çocuklar, insanlar, hayvanlar ve yıkık dökük hayallerim.

Sevmek, sevilmek ve sevebilmek kararsızlığı içerisinde sadakat ve sadakatsizliğin çemberinde, karışmış ayak izlerinin arasında yol bulmak, yola gitmek ve yolsuz kalmak gibi bir yerlerde arafta gibi ama ne olduğuna anlam veremediğim bu duygu çemberinde neyi tarifliyor düşüncelerim, neyi anlatıyor bu aralar ve ne kadar dinliyorum onları…

Üstüne düşmek, ilgi göstermek ve gösterilen ilginin nasıl anlaşılacağı belirsizliği çok karmaşık hallere bürüyor bendimi ve bir ben olup çıkamıyorum aydınlığa, öyle ki ortalık karışmış memleket finansal bir hareketsizlik içerisinde ve her gün iflas edenler, gelecek kaygısı, geçmişin adapsızlığı, perçinliyor dilimi susup kalıyorum.

Sev desem, seviyorum diyemiyorum, belki yalnızlığa aşık oldu aklımın zırhlı duvarları bilemiyorum.

Ne biliyorsun arkadaş sen!

O gece işte o gece hangi gece diyeceksiniz şimdi o kadar çok var ki o gece hangisini söyleyeyim bilmiyorum.

Şehitler gecesi

İlgili Makaleler

Kırık kalpler gecesi

Geri adım attığım gece

Korktuğum ve kaçtığım gece

Bu seriyi hiç düşünmeden soluksuz yazdım öylede devam ediyorum belki yazının bir girişinin bir gelişmesinin ve sonucunun olmayışının burukluğudur bir başka olmamın sebebi bugünlerde.

İnsanın yazarken kurguladığı düşünceler, olgular bile bu sıralar çok karışık dış dünya iç benliği her şey bir birine karışmış ve kelimelerle bir özet kuramıyor.

O gece evet işte o gece neyin var dediğinde gelen cevap o işte derin sessizlik o gece nasıl anlatılır ki kelimeleri bile yetiremedi, bir söz edemedi, kimi anlatmaya bile ihtiyaç görmedi.

Biri var koş diyor, biri var dur diyor, net bir cevap!

Aşkın talihsizliği memleketin hali ile burkuluyor gönlüm.

Ya arkadaş sen deli misin divane misin!?

Ne divane ne de deli belki de divane veya deli olamamanın ıstırabıdır bu.

Bu aralar bakıyorum kiminin gözü kayık, aklı kaçık diyorum sonra nerem doğru ki.

Düşünüyorum.

Düşünüyorum.

Düşünüyorum.

.

Bir başkayım…
Hayasızca dolanıyorum,
Soldum, yaprak döktüm bu günlerde…
Düşlerim ne olur sende yitme.

Hey merhaba 👋 ben Arif
Tanıştığımıza memnun oldum.

Her ay, gelen kutunuza harika içerikler almak için kaydolun.

İstenmeyen posta göndermiyoruz! Daha fazla bilgi için gizlilik politikamızı okuyun.

Abdul Arif Kerim ÇALIŞKAN

Dünyayı kelimelerle ifade etmeye başladığımdan beridir harflerle hemhal biriyim. Mekatronik temelli eğitim hayatımın perspektifinden ağaçların, çiçeklerin, hayvanların mekanizmalarını çözmek üzere tefekkür etmekteyim.

İlgili Makaleler

4 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu